ای آنکه با دلم ز ازل یار بوده ای
پیوسته راحت دل بیمار بوده ای
گه لطف کرده با من دلخسته گاه قهر
در غیر لطف گاهی و قهار بوده ای
گاهی وفا و گاه جفا با دلم کنی
هم یار بوده ای و هم اغیار بوده ای
افروختی رخ و ز مژه نیش می زنی
گل بوده ای بروی و بمو خار بوده ای
از راه مهر آمدی و سوختی مرا
آسان نموده اول و دشوار بوده ای
تا بوده ای نداشته ای دست از دلم
این عشق جان گداز چه غمخوار بوده ای
گر دل زمین شده است بدورش تو آسمان
گر نقطه گشته است تو پرگار بوده ای
جان دلی ببوده که در وی نبوده ای
ای عشق کم نموده چه بسیار بوده ای
ای فیض کس ندیده ز کردار تو اثر
کاری نکرده ای همه گفتار بوده ای